غریب آشنا...

غریب آشنای من!!!

در این دیار نو شدن خوش آمدی

خوش آمدی صفای مقدمت چرا کنون که رفته ای ز یاد من چرا؟

چرا هوا به سر شدی؟

خوش آمدی ولی کنون چرا؟

کنون که رفته ام ز شهر آشنا چرا؟

چرا کنون چرا...؟

مگر نگفته بودمت که این چموش آشنا ندارد از دیار تو نشانه ای

که در نبودنت به یاد آورد همان نشان بی نشانی ات؟

کنون چرا هوا به سر شدی که بگذری ز کوی این غریب آشنا؟

مگر نگفته بودمت...؟

غریب آشنای من!!

نشان بی نشانی ات سپرده ام به دست بادها

به کنج دفتر تکیده ام..

سپرده ام به خاکِ...

کنون برو غریب آشنا

و بگذر از تمام لحظه های آشنایی ات 

و من غریبم و غریب تر از آن غریب آشنا...

پ.ن: برای غریب آشنا!!!